Wykorzystanie wyników badań statycznych nośności i sztywności pali

O próbnych obciążeniach statycznych pali wciskanych

Dr inż. Dariusz sobala, mgr inż barbara kawalec

1. WPROWADZENIE
W krajowej praktyce realizacji próbnych obciążeń statycznych (SLT – Static Load Test) wykorzystuje się prawie wyłącznie procedurę badania i sposób interpretacji wyników opisane w wycofanej normie [2]. Niniejszy artykuł został poświęcony krytycznej analizie krajowej praktyki realizacji i interpretacji wyników próbnych obciążeń statycznych pali wciskanych wg wycofanej normy [2] w kontekście zasad i reguł aktualnej normy [1]. Po ponad 33 latach stosowania normy [2], która powstała na bazie wiedzy z lat 70-tych XX wieku, czas na wprowadzenie zmian i daleko idącą racjonalizację zakresu stosowania, procedury przeprowadzania i interpretacji wyników SLT. Tym razem nie chodzi jednak o ustanowienie nowego sztywnego standardu na kolejnych kilkadziesiąt lat. Celem jest raczej zaakceptowanie ciągłego procesu przekładania aktualnego stanu wiedzy na praktykę inżynierską jako naturalnego środowiska pracy współczesnych inżynierów.

Zgodnie z zasadą aktualnej normy dotyczącej projektowania geotechnicznego PN-EN 1997-1 (Eurokod 7) próbne obciążenia statyczne pali należy wykonać, gdy:

1. stosuje się rodzaje pali lub metody wykonywania, dla których brak jest porównywalnych doświadczeń,
2. pale nie były badane w porównywalnych warunkach gruntowych i obciążeniowych,
3. pale będą podlegać obciążeniom, dla których teoria i doświadczenie nie zapewniają wystarczającej pewności projektowania - wymaga się wówczas, aby procedura badań pali obejmowała obciążenie podobne do przewidywanego obciążenia - lub
4. gdy obserwacje podczas procesu wykonywania wskazują, że zachowanie pala odbiega znacznie i niekorzystnie od zachowania przewidywanego na podstawie badań terenowych albo doświadczeń, a dodatkowe badania podłoża nie wyjaśniają powodów tego odchylenia.
Eurokod nie dopuszcza odstępstwa od zasad.
Zgodnie z regułą tej samej normy próbne obciążenia statyczne pali mogą być wykorzystywane do:
5. oceny przydatności metody wykonywania,
6. określenia zachowania reprezentatywnego pala i otaczającego gruntu pod obciążeniem, zarówno w odniesieniu do osiadania, jak i obciążenia granicznego lub/i
7. oceny całego fundamentu palowego.
Eurokod dopuszcza odstępstwa od reguł pod warunkiem wykazania zgodności nowej reguły z zasadami.

Z powyższych zasad i reguł wynika, że (1), (2) i (3) to przypadki szczególne, niezwykle ważne, jednak stosunkowo rzadko występujące w praktyce inżynierskiej. Obejmują one wdrażanie nowych technologii, realizację robót palowych w niespotykanych dotąd warunkach gruntowych lub/i warunkach obciążenia i dotyczą próbnych obciążeń wykonywanych na palach próbnych. W przypadkach (4), (5), (6) i (7) próbne obciążenia realizowane są w trakcie lub po palowaniu zasadniczym z reguły na palach roboczych.

Pal próbny – wykorzystywany do próbnych obciążeń poprzedzających roboty palowe

Rozróżnienie między próbnymi obciążeniami wykonywanymi na palach próbnych i palach roboczych jest niezwykle istotne z punktu widzenia celu, wykorzystywanych rodzajów i procedur badań, wartości maksymalnej próbnego obciążenia SLT i zakresu interpretacji jego wyników.

Pal roboczy – pal konstrukcyjny w fundamencie obiektu

SLT jest nadal podstawową metodą badania pali wciskanych. Jest to metoda najbardziej wiarygodna, ale stosunkowo droga, praco- i czasochłonna, dlatego powinna być wykorzystywana adekwatnie do rzeczywistych potrzeb i w jasno określonym celu. Badania SLT nie mogą zastępować prawidłowego rozpoznania warunków gruntowych, a bez niego nie powinny być realizowane.

2. CEL PRÓBNEGO OBCIĄŻENIA STATYCZNEGO
Celem próbnego obciążenia wykonywanego na palu próbnym [1] jest uzyskanie danych do projektowania pali i fundamentów palowych w postaci nośności granicznej i pełnej charakterystyki obciążenie-osiadanie badanego pala. Odbiorcą i dysponentem wyników tego rodzaju badań jest projektant fundamentu palowego lub/i inżynier wdrażający nowe technologie lub/i metody projektowania. Badania na palach próbnych mają charakter rozwojowy, są źródłem nowych informacji i dlatego powinny być szczególnie skrupulatnie planowane, przygotowywane, realizowane i analizowane.

Celem próbnego obciążenia na palu roboczym [1] jest wykazanie spełnienia przez badany pal wymagań projektowych, najczęściej dotyczących nośności lub/i sztywności/osiadania, w zakresie obciążeń projektowych. Odbiorcą i dysponentem wyników tego rodzaju badań może być każdy uczestnik robót palowych: projektant, wykonawca lub/i inspektor nadzoru. Próbne obciążenia statyczne na palach roboczych mają charakter badań kontrolnych.

Głównym celem dotychczas realizowanych i interpretowanych SLT było sprawdzenie obliczeń normowych pala wg [2] w stanie granicznym nośności lub stanie granicznym nośności i użytkowania oraz uzyskanie podstawy do ewentualnych zmian w projekcie palowania. Współcześnie stosuje się również inne metody obliczeniowego projektowania pali na podstawie wyników badań podłoża i dlatego odmiennie definiuje się cele SLT. Dotychczasowa procedura realizacji SLT wymaga istotnej modyfikacji, a procedura interpretacji wyników nie powinna być w ogóle wykorzystywana. Wyjątek stanowi sytuacja w której obiekt budowalny jest projektowany i wykonywany wg nieaktualnych norm PN1a.

3. RODZAJE PRÓBNYCH OBCIĄŻEŃ
Jedyny rodzaj badań pali wykorzystywany w przeszłości, jakim było badanie SLT [2] został współcześnie uzupełniony [1] przede wszystkim o szeroką gamę badań dynamicznych (DLT – Dynamic Load Test) obejmującą badania przy dużych odkształceniach bez i z dopasowaniem sygnału oraz wzory dynamiczne wykorzystujące wpędy pala z uwzględnieniem lub bez uwzględnienia sprężystego skrócenie pala. Jednym z podstawnych wymagań prawidłowej interpretacji wyników DLT jest korelacja z wynikami SLT przeprowadzonych na podobnym palu próbnym w zbliżonych warunkach gruntowych. Badanie kalibrujące SLT na palu próbnym może zostać przeprowadzone w obrębie fundamentu lub stanowić element wcześniej zgromadzonej bazy danych. Badania SLT i DLT są często wykorzystywane do badania pali w obrębie tego samego fundamentu palowego. Wykorzystanie dotychczasowej procedury interpretacji wyników badania SLT [2] uniemożliwia wspólną i spójną analizę wyników próbnych obciążeń różnego rodzaju. Procedura zaproponowana w [1] taką analizę umożliwia poprzez wartościowanie wiarygodności i dokładności wyników poszczególnych rodzajów próbnych obciążeń inną wartością współczynników korelacyjnych ξ.

4. LICZBA PRÓBNYCH OBCIĄŻEŃ
W dotychczasowej praktyce jedynym czynnikiem określającym liczbę wymaganych próbnych obciążeń SLT była liczba pali w fundamencie [2], tj. wymagano min. 2 SLT na każde pierwsze 100 pali w fundamencie oraz po 1 SLT na każde kolejne. W fundamentach złożonych z nie więcej niż 25 pali nie było obowiązku wykonywania SLT [2]. W fundamentach palowych złożonych z 26÷50 pali zwyczajowo wykonywało się 1 SLT. W szczególnych przypadkach należało liczbę próbnych obciążeń zwiększyć, np. 1 SLT należało wykonać w każdym fundamencie w obrębie budowli o małym dopuszczalnym osiadaniu, np. w fundamencie palowym pod urządzeniem precyzyjnym.

Według współczesnych wymagań [1] liczba pali w fundamencie jest tylko jednym z czynników kształtujących zasadę doboru liczby pali próbnych. Pozostałe czynniki to warunki gruntowe i ich zmienność w obrębie fundamentu palowego, kategoria geotechniczna obiektu oraz wcześniej udokumentowane dane doświadczalne, dotyczące zachowania tego samego rodzaju pali w podobnych warunkach gruntowych. O niezbędnej liczbie pali próbnych, których wyniki dostarczają danych do projektowania, decyduje projektant. Wykonywanie pali próbnych należy poprzedzić starannym rozpoznaniem warunków gruntowych na długości pobocznicy i poniżej podstawy pali, a proces wykonania pala próbnego należy udokumentować w pełnym zakresie.

Liczbę pali roboczych wytypowanych do próbnych obciążeń należy ustalić na podstawie obserwacji palowania lub/i analizy metryk. O niezbędnej liczbie próbnych obciążeń może zdecydować projektant, wykonawca lub/i inspektor nadzoru.

5. WYBÓR LOKALIZACJI PALI PRÓBNYCH
Dotychczas wybór lokalizacji dla pali próbnych uzależniony był od jednorodności układu warstw podłoża w rejonie fundamentu [2]. Jeżeli obszar fundamentu można było podzielić na szereg różnych stref geotechnicznych, to 1 SLT należało wykonać w każdej strefie na palu reprezentatywnym. Dodatkowe pale próbne należało zlokalizować w obszarach o małym dopuszczalnym osiadaniu (patrz p. 4). We wszystkich przypadkach pale obciążane próbnie należało zlokalizować w miejscach o najniekorzystniejszych warunkach geotechnicznych. Aktualne wymagania dotyczące lokalizacji pali próbnych [1] są zbieżne z dotychczasowymi [2]. Jeżeli przeprowadza się jedno próbne obciążenie, pal próbny powinien zostać zlokalizowany tam, gdzie należy spodziewać się najbardziej niekorzystnych warunków gruntowych. W przypadku większej liczby SLT rozmieszczenie pali próbnych powinno być reprezentatywne dla całego fundamentu, a jeden z nich powinien być usytuowany w obszarze najbardziej niekorzystnych warunków gruntowych.

6. CZAS MIĘDZY WYKONANIEM PALA I PRÓBNEGO OBCIĄŻENIA
Sztywne wymagania [2] w zakresie czasu jaki powinien upłynąć pomiędzy wykonaniem pala i próbnego obciążenia, były uzależnione od warunków gruntowych i technologii wykonania pala (tabela 1).

Tabela 1. Terminy sprawdzania nośności pali wg tabeli 14 wg [2]

Obecnie analogiczne terminy ustala się wykorzystując elastycznie sformułowana zasadę, że pomiędzy wykonaniem pala i próbnego obciążenia powinien upłynąć odpowiedni czas pozwalający na osiągnięcie przez materiał pala wymaganej wytrzymałości i powrót ciśnienia wody w porach gruntu do początkowej wartości. Z terminów podanych w [2] wciąż jednak warto korzystać w przypadku braku innych wiarygodnych danych, np. wyników badań wytrzymałości betonu w trzonie pala lub/i pomiaru ciśnienia wody w porach gruntu.

7. PROCEDURA BADANIA
SLT realizowane są w kraju praktycznie wyłącznie wg procedury opisanej w [2] stanowiącej dwuetapową adaptację procedury obciążenia zwiększanego stopniowo (ML - Maintained Load) (rys. 1(1)(2)) [3]. Pierwszy etap realizowany jest do obciążenia obliczeniowego pala Qr (Fc,d wg [1]). W drugim etapie obciążenie pala powinno zostać doprowadzone do obciążenia maksymalnego z projektu próbnego obciążenia Qmax = 1,5Nt lub poziomu nośności granicznej (Rc,m wg [1]) (rys. 1). W związku z tym, że procedura badania SLT została opracowana w celu sprawdzenia nośności obliczeniowej pala Nt wyliczonej zgodnie z konserwatywnymi zasadami normy [2] w praktyce nośność graniczna jest rzadko osiągana (z reguły Qmax = 1,5Nt ≤ Rc,m).

Rys. 1. Warianty realizacji procedury SLT:
skrajne (1) i (2) wg [2] oraz proponowany (3) w [3]

Rys. 2. Schemat przebiegu badania

SLT wg różnych procedur [4]: (1) CRP, (2) szybkie badanie ML, (3) badanie ML, (4) badanie cykliczne

Współcześnie jako zasadę nadrzędną przyjmuje się, że liczbę stopni obciążeń, czas ich trwania i zastosowanie cykli obciążeń należy dostosować tak, aby na podstawie wykonanych pomiarów możliwe było zinterpretowanie wyników badania pala w odniesieniu do odkształceń, pełzania i odprężenia fundamentu palowego. W zakresie procedury badania SLT można w [1] znaleźć odwołanie do publikacji [3], w której omówiono dwie podstawowe procedury badań pali: ML i CRP (Continuous Rate of Penetration) polegającej na utrzymaniu stałej prędkości (zwykle 20 mm/h) przemieszczenia głowicy badanego pala. Procedura ML została tam uznana za podstawową procedurę SLT realizowaną w jednym, dwóch lub wielu cyklach, z reguły ze stałą wartością przyrostu obciążenia i różnymi czasami jego utrzymania (rys. 1 i 3). Nie wyklucza to jednak możliwości wykorzystania innych procedur badania pali (rys. 2), które umożliwiają interpretację wyników przydatną w praktyce [1].

Rys. 3. Różne warianty realizacji procedur SLT ML wg [3]

Próbne obciążenie statyczne pala realizowane w pełnym zakresie zgodnie z procedurą opisaną w [2] spełnia wymagania [1] dla SLT na palach próbnych pod warunkiem wiarygodnego oszacowania nośności granicznej badanego pala. Jako zasadę przyjmuje się, że dla pali próbnych obciążenie należy wykonać tak, aby można było ustalić ich nośność graniczną odpowiadającą obciążeniu/oporowi towarzyszącemu osiadaniu pala o wartości D/10. Przy realizacji tak sformułowanego zadania napotykamy na dwa problemy:

• wiarygodne oszacowanie niezbędnej wartości Qmax umożliwiające ograniczenie kosztów urządzeń pomocniczych wykorzystywanych w trakcie SLT oraz realizację celu SLT na palu próbnym, tj. wyznaczenie charakterystyki obciążenie-osiadanie i nośności granicznej: Qmax ≥ Rc,m;
• wartość osiadania D/10 jest powszechnie krytykowana jako trudna do osiągnięcia w trakcie SLT, szczególnie w przypadku pali o dużej średnicy.

Pierwszy z problemów można rozwiązać wykonując wymagane, prawidłowe rozpoznanie warunków gruntowych wzdłuż pobocznicy pala i pod jego podstawą oraz wykorzystując wiarygodne metody obliczeniowego szacowania nośności granicznej pali [7]. W przypadku drugiego z problemów warto zwrócić uwagę, że wymaganie normowe [1] nie dotyczy przeprowadzenia SLT do osiągnięcia przemieszczenia głowicy pala próbnego o wartości D/10, a jedynie uzyskania wyników SLT umożliwiających ustalenie nośności odpowiadającej takim przemieszczeniom. Nośność graniczna może zostać osiągnięta przy znacznie mniejszych przemieszczeniach głowicy pala, ale w niektórych przypadkach wymagane będzie odpowiednie zwiększenie nośność urządzeń pomocniczych oraz zakresu pomiarowego aparatury wykorzystywanej w SLT. W piśmiennictwie, np. [5] lub [6], można znaleźć metody szacowania nośności granicznej pala na podstawie niepełnych ciągów pomiarowych, jednak oszacowaną w ten sposób nośność graniczną należy w projektowaniu wykorzystywać bardzo ostrożnie.

W odniesieniu do pali roboczych ogranicza się wymaganą wartość próbnego obciążenia do siły co najmniej równej obciążeniu obliczeniowemu pala przyjętemu w projekcie palowania, Qmax ≥ Fc,d [1], co w praktyce pozwala wykonać je z wykorzystaniem procedury opisanej w [2] ograniczonej do pierwszego etapu (rys. 1).

8. SPRAWOZDANIE Z PRZEBIEGU PRÓBNEGO OBCIĄŻENIA
Sprawozdanie z przebiegu próbnego obciążenia powinno zawierać opis terenu, badanego pala i przebiegu jego wykonania, wykorzystanych urządzeń pomiarowych, konstrukcji oporowej, dokumentację przebiegu badania oraz jego wyniki w postaci cyfrowej i wykresu zależności obciążenie-osiadanie [1], [2].

9. INTERPRETACJA I WYKORZYSTANIE WYNIKÓW PRÓBNEGO OBCIĄŻENIA PALA WCISKANEGO
Interpretacja wyników SLT nie była i nie jest elementem sprawozdania z przebiegu próbnego obciążenia [1], [2]. Procedura interpretacji wyników SLT szczegółowo opisana w [2] prowadziła wprost do wyznaczenia nośności obliczeniowej badanego pala Nt. Nie pozwalała wprost na wyznaczanie nośności granicznej i charakterystycznej oraz wykorzystanie koncepcji współczynników ξ do uwzględnienia liczby i jakości wyników próbnego obciążenia w wartość nośności pala [1]. Paradoksalnie, wykorzystując zasady interpretacji wyników SLT opisane w [2], "nie opłacało" się wykonywać większej liczby próbnych obciążeń ponad wymaganą formalnie, ponieważ każdy kolejny wynik badania mógł jedynie obniżyć wartość nośności obliczeniowej pala w analizowanym obszarze.

Dodatkowymi negatywnymi cechami procedury interpretacji wyników SLT wg [2] były m.in.:

• brak jednego spójnego kryterium oceny nośności kolejnych pali i uzależnienie jej wartość od kształtu krzywej obciążenie-osiadanie;
• brak realizacji koncepcji częściowych współczynników bezpieczeństwa wykorzystywanej w metodzie stanów granicznych oraz
• duża wrażliwość na poziom kompetencji i doświadczenia osoby dokonującej interpretacji wyników badania przy utrudnionej automatyzacji tego procesu.

Dotychczasowa procedura interpretacji wyników SLT [2] nie może być wykorzystywana do interpretacji wyników SLT wg [1]. Celem SLT na palu próbnym [1] jest dostarczenie danych do projektowania w postaci wartości nośności granicznej odpowiadającej osiadaniu głowicy pala równemu 0,1D oraz, odczytywanych z krzywej obciążenie-osiadanie, wartości osiadania i sztywności badanego pala w zakresie obciążeń stanu granicznego użytkowalności. Na podstawie wyznaczonej na palu próbnym nośności granicznej Rc,m projektant przeprowadza analizę projektową [1], której celem jest m.in. wyznaczenie:

nośności charakterystycznej

nośności obliczeniowej

Należy przy tym wyraźnie rozróżnić nośność obliczeniową projektowanego reprezentatywnego pala roboczego w analizowanym, jednorodnym obszarze geotechnicznym, którą wyznacza się wg opisanej wyżej procedury normowej od nośności obliczeniowej badanego pala próbnego, którą można uzyskać wprost przez podzielenie zbadanej nośności granicznej przez współczynnik bezpieczeństwa Rc,m/ γ R.

Z charakteru badania SLT na palu próbnym wynika, że interpretacja jego wyników powinna być wykonywana przez projektanta na podstawie raportu z próbnego obciążenia.

Celem SLT na palu roboczym jest weryfikacja realizacji założeń lub/i wymagań projektu palowania w zakresie nośności geotechnicznej Fc,d ≤ Rc,d, użytkowalności (np. osiadania pojedynczego pala s(Fc,k) ≤ Cd) i ewentualnie sztywności w zakresie pracy pod obciążeniem zwiększanym do obliczeniowego w stanie granicznym nośności Qmax = Fc,d. Oznacza to, że wyznaczenie wartości nośności granicznej i charakterystycznej pala, a także określenie pełnej charakterystyki obciążenie-osiadanie nie jest celem badania pala roboczego. Jak już wspomniano, pale robocze są typowane do próbnych obciążeń na podstawie obserwacji robót palowych. Zazwyczaj do próbnych obciążeń wybierane są pale robocze, których wykonanie lub metryka budzą największe wątpliwości, a więc reprezentatywne dla oceny fundamentu palowego na podstawie wyników uzyskiwanych w trakcie SLT na palu roboczym.

Z charakteru SLT na palu roboczym wynika, że interpretację wyników próbnego obciążenia może przeprowadzić doświadczony inżynier (m.in. projektant, wykonawca, inspektor nadzoru) pod warunkiem wcześniejszego jednoznacznego określenia jej kryteriów w projekcie próbnego obciążenia lub projekcie palowania. Dla pali roboczych są to co najmniej: miarodajne obciążenia maksymalne pala w stanie granicznym użytkowalności i nośności, dopuszczalne osiadanie pala pojedynczego pod obciążeniem i ewentualnie kryteria dla oceny/weryfikacji sztywności badanego pojedynczego pala w stanie granicznym użytkowalności.

10. PODSUMOWANIE
Próbne obciążenia statyczne pali są najbardziej wiarygodnym sposobem określenia nośności i osiadania/sztywności badanych pali, a tym samym najbardziej wiarygodnym źródłem danych do projektowania lub oceny spełnienia przez badany pal wymagań projektowych. SLT jest badaniem drogim, praco- i czasochłonnym i dlatego powinno być wykorzystywane rozsądnie dla osiągnięcia ściśle określonego celu. Cel ten powinien zostać jednoznacznie określony w projekcie palowania lub/i projekcie próbnego obciążenia. Zdaniem autorów SLT są w kraju nadużywane – szczególnie w kontekście dostępnych innych tańszych metod badań nośności pali - i niestety stanowią często bardzo drogi i nieefektywnie wykorzystywany substytut ograniczonego zakresu rozpoznania podłoża lub/i stosowania mało wiarygodnych metod obliczeniowego projektowania pali. SLT na palach próbnych mają w praktyce inżynierskiej ograniczony zakres stosowania. Badania na palach roboczych wykonywane są zwykle w zbyt szerokim zakresie, dla którego najczęściej brak jest merytorycznego uzasadnienia.

W badaniach SLT na palach próbnych można wykorzystać pełną procedurę badania opisaną w [2]. Wyniki badania powinny umożliwiać projektowanie pali poprzez określenie nośności granicznej pojedynczego pala i pełnej charakterystyki obciążenie-osiadanie. Wyniki prawidłowo przeprowadzonego badania SLT na palu próbnym mogą być wykorzystywane do rozwoju technologii wykonawstwa i metod projektowania pali.

Badanie SLT na palu roboczym [1] ma charakter badania kontrolnego/odbiorowego i powinno być realizowane wg zaproponowanej w artykule skróconej procedury. Celem badania SLT na palu roboczym jest sprawdzenie spełnienia wymagań projektowych określonych w projekcie palowania lub projekcie próbnego obciążenia w zakresie pracy pala pod obciążeniem projektowym.

Badania SLT na palach próbnych lub/i roboczych należy poprzedzić szczegółowym rozpoznaniem warunków gruntowych. Raport z próbnego obciążenia SLT powinien zawierać szczegółowy opis przebiegu badania [1], [2]. Raport z próbnego obciążenia nie musi (a często wręcz nie powinien) zawierać interpretacji wyników SLT. Interpretacja wyników SLT na palach próbnych wymaga wiedzy o planie badań, warunkach posadowienia oraz charakterystyce budowli i powinna być przeprowadzona przez projektanta według zasad i reguł podanych w [1]. Interpretacji wyników SLT realizowanych według wymagań [1] na palach roboczych może dokonać doświadczony inżynier (np. projektant, wykonawca lub inspektor nadzoru) pod warunkiem określenia jej jednoznacznych kryteriów w projekcie próbnego obciążenia lub projekcie palowania.

Rys. 4. Zakres SLT dla pala próbnego i roboczego oraz schemat analizy wyników dla 1 SLT

Wynik SLT wykonanego wg [1] nie powinien być interpretowany zgodnie z wymaganiami [2] ze względu na sprzeczność zasad i reguł wykorzystywanych w obu normach. Zgodnie z zasadami i regułami [1] możliwe jest natomiast dalsze wykorzystywanie powszechnie stosowanej procedury przeprowadzania SLT opisanej w [2] w wersji pełnej dla pali próbnych lub skróconej dla pali roboczych.

Autorzy mają nadzieję, że artykuł otworzy dyskusje na temat racjonalności powszechnej praktyki wykonywania i interpretowania wyników badań SLT wg nieaktualnej normy [2], a tym samym otworzy drogę do potrzebnych zmian.

Szerokie omówienie problematyki badań pali można znaleźć w [7]. Praktyka europejska badań i wykorzystania wyników badań pali oraz kierunki dalszego rozwoju systemu normalizacji w tym zakresie zostały przedstawione i przedyskutowane w ramach seminarium [8].

Oznaczenia

Qr – obciążenie obliczeniowe działające na pal przyjmowane do sprawdzenia stanu granicznego nośności [2],
Fc,d – obliczeniowe osiowe obciążenie pala wciskanego lub grupy pali wciskanych [1],
Rc,m – wartość Rc zmierzona w jednym próbnym obciążeniu pali lub kilku takich obciążeniach [1],
Rc – nośność pala wciskanego uwarunkowana oporami gruntu, w stanie granicznym nośności [1],
Qmax – maksymalne obciążenie wciskające pal uzyskane w próbnym obciążeniu [2],
D – średnica lub średnica zastępcza pala,
Nt – obliczeniowa nośność pala wciskanego [2],
∆Q – przyrost obciążenia pala,
Rc,k – wartość charakterystyczna Rc [1], 
ξ - współczynnik korelacyjny zależny od liczby badanych pali lub profilów badań [1],
γR – współczynnik bezpieczeństwa równy 1.1. dla pali wciskanych,
Rc,d – wartość obliczeniowa Rc [1],
s(Fc,k) – osiadanie pala pod obciążeniem odpowiadającym właściwej kombinacji charakterystycznej,
Cd – graniczna obliczeniowa wartość efektu oddziaływania [1].

Przypisy

[1a]. Ze względu na daleko idące zmiany, jakie zaszły w ostatnich kilkunastu latach na krajowym rynku, zachowanie spójności procesu budowlanego opartego na PN - choć formalnie dopuszczalne - w praktyce jest bardzo trudne lub wręcz niemożliwe.

Piśmiennictwo

[1]. PN-EN 1997-1. Projektowanie geotechniczne. Zasady ogólne.
[2]. PN-83/B-02482. Fundamenty budowlane. Nośność pali i fundamentów palowych.
[3]. ISSMFE Subcommittee on Filed Laboratory Testing. Axial Pile Loading Test, Suggested Method. ASTM Journal, June 1985, pp. 79-90
[4]. Prakash S., Sharma H. D.: Pile Foundation in Engineering Practice. John Wiley & Sons, 1990
[5]. Rybak J.: Metody obliczania nośności granicznej pali fundamentowych. Górnictwo i Geoinżynieria 2008. R. 32, z. 2. s. 267-276
[6]. Meyer Z.: Przybliżony sposób interpretacji wyników badań statycznych pali. Inżynieria Morska i Geotechnika 2014, nr 3. s. 202-207.
[7]. Gwizdała K.: Fundamenty palowe. Tom 1 i 2. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2016
[8]. The European Technical Committee 3 – Piles of ISSMGE and Belgian Member Society of ISSMGE (BGGG-GBMS). International Symposium “Design of piles in Europe - How did EC7 change daily practice". Leuven, Belgium, 28-29 April 2016